Amerikaanse Economie bereikt kantelpunt: Werkgelegenheidstrends en bezorgdheid over recessie

De Amerikaanse economie balanceert op de rand, ondanks de schijnbare groei in banen die de krantenkoppen halen. Terwijl de werkgelegenheid van autochtone Amerikanen afneemt, groeit het aantal parttimebanen en immigrantenbanen gestaag. Overheidsaanwervingen maskeren dreigende waarschuwingen voor een recessie. Inflatie en politieke blunders verergeren de crisis en leiden tot publieke verontwaardiging over het gebrekkige economische beleid van de gevestigde orde.

Het recentste banenrapport lijkt op het eerste gezicht positief, met voor de derde maand op rij een aanzienlijke toename van het aantal banen in de Amerikaanse economie, met in maart een totaal van 303.000 nieuwe banen. Maar bij een diepere analyse van de gegevens blijkt dat de situatie minder rooskleurig is dan de cijfers doen vermoeden. Zo zijn vrijwel alle toegevoegde banen parttimebanen, terwijl het aantal voltijdsbanen al sinds december vorig jaar afneemt. Het aantal voltijdsbanen op jaarbasis is zelfs in recessieterrein beland. Bovendien gaan de meeste nieuwe parttimebanen naar immigranten, waarvan velen illegaal in het land verblijven. Voor autochtone Amerikanen is er sinds halverwege 2018 geen banengroei meer geweest. Hoewel immigranten de economie niet schaden door te werken, verhult de omvang van de toestroom van buitenlandse arbeidskrachten de werkgelegenheidsproblemen van de inheemse bevolking.

Opvallend is dat bijna een kwart van de toegevoegde banen overheidsbanen zijn, aanzienlijk meer dan de standaard tien tot twaalf procent. Net zoals bij overheidsuitgaven en economische groei, verhoogt het inhuren van ambtenaren het officiële banenaantal, terwijl het de werkelijke, waardeproducerende economie ondermijnt. Sommige economen beweren zelfs dat de Amerikaanse economie al een recessie doormaakt in de private sector, maar dat overheidsuitgaven en aanwervingen voldoende zijn om dit te verhullen.

Een recessie lijkt onvermijdelijk, mede dankzij het afgelopen decennium van rentemanipulatie door de Federal Reserve, vooral tijdens de pandemie. De recessie-achtige omstandigheden op de arbeidsmarkt zijn verder bewijs dat de kritiek op de overheidsingrepen gegrond is. Maar banencijfers vertellen slechts een deel van het verhaal. De beurs fluctueert de laatste tijd sterk, niet vanwege veranderende consumentenbehoeften of de adoptie van nieuwe technologieën, maar op basis van wat functionarissen van de Federal Reserve zeggen over het beleid van de centrale bank dit jaar.

Tegelijkertijd blijven de prijzen hoog en stijgen ze nog steeds tegen een tempo dat zelfs sommige van de grootste economische supporters van president Joe Biden frustreert. "Onze dollars zijn ongeveer 20 procent minder waard dan vier jaar geleden, zonder vooruitzicht op een ommekeer van die trend. Maar in plaats van deze economische pijn aan te pakken, laat staan hun rol bij het creëren ervan, doen leden van de politieke klasse alsof alles geweldig gaat."

De politieke elite en hun voorkeurskandidaten verdienen het om steun te verliezen, niet alleen omdat ze weigeren de economische problemen van Amerika te erkennen, maar ook omdat ze deze in de eerste plaats hebben veroorzaakt. Dit gebrek aan verantwoordelijkheid komt tot uiting in de afnemende steun voor de Democraten, de partij van de gevestigde orde. President Biden staat achter in de peilingen in zes van de zeven swingstaten en verliest steun onder de arbeidersklasse en niet-blanke kiezers.