Goud: Klaar voor een Opwaartse Rit?

De technische positie voor goud ziet er zeer positief uit voor hogere prijzen. Maar technische analyse moet worden ondersteund door fundamenten.

De fundamenten, die grotendeels subjectief zijn, kunnen variëren in opinies van optimistisch tot pessimistisch. Zelfs voor degenen die positief zijn over de economie, zijn er zorgen over mogelijke bedreigingen die de mondiale economie, de dollar en alle financiële activa zouden kunnen beïnvloeden. Er wordt gesuggereerd dat fiat-valuta, zoals de dollar, in waarde verminderen ten opzichte van goud, dat wordt beschouwd als echt geld.

Er heerst momenteel het idee dat inflatie minder problematisch is en dat de piek in rentetarieven voorbij is. In dit artikel benadruk ik waar de verwachtingen omtrent inflatie tekortschieten en de vergissing van het geloof dat het beheersen van rentetarieven de oplossing is. Hieruit volgt dat de schuldvalkuilen van de G7 ernstiger zijn dan doorgaans wordt erkend. Bovendien zijn China en Rusland zich bewust van de mogelijke impact van de huidige gebeurtenissen op de valuta van de G7, waardoor ze stiekem goudreserves hebben opgebouwd.

In essentie bevinden we ons in een overgangsfase van ontoereikende fiat-valuta naar opkomende valuta die gedekt worden door goud, wat mogelijk verklaart waarom de technische vooruitzichten voor goud zo gunstig zijn.

Als je bedreven bent in technische analyse, is het waarschijnlijk dat je positieve signalen ziet in de huidige marktpositie voor goud. De veelgevolgde voortschrijdende gemiddelden vertonen gunstige patronen, met een opwaartse trend en een sterke stijging van de 55-dagenlijn. De recente daling van de goudprijs zou aanzienlijke steun moeten vinden op het huidige niveau, dat tussen $1910 en $1923 ligt. Volgens de principes van de Elliot Wave-theorie zou men kunnen concluderen dat er een consolidatieperiode was vanaf augustus 2020, die eindigde in november 2022 en iets meer dan 13 maanden duurde, wat overeenkomt met een Fibonacci-getal. De daaropvolgende beweging suggereert het begin van een nieuwe positieve marktontwikkeling.

Hoewel technische analyse vaak terugkijkt, is het positieve standpunt over goud overtuigend, vooral gezien de groeiende spanningen in het Midden-Oosten en de dreiging van een wereldwijde recessie.

Bij het begin van een recessie zien we dat de financiën van G7-regeringen (met uitzondering van Duitsland) al vastzitten in schuldvallen, wat waarschijnlijk zal leiden tot een reeks financieringscrises. Deze crises zorgen ervoor dat de obligatierentes stijgen en investeringskapitaal zich verplaatst van private sector actoren naar overheidsschuld, wat de economische vooruitzichten verslechtert. Aangezien de overheid afhankelijk is van winstgevende economische activiteit voor inkomsten, ondermijnt de druk op de financiën de overheidseconomie.

De huidige situatie doet denken aan de jaren 1970, toen valuta-instabiliteit leidde tot een stijging van de goudprijs van het vastgestelde Bretton Woods-niveau van $35 naar $850 op 21 januari 1980. Gedurende dezelfde periode steeg de Federal Funds Effective Rate van een dieptepunt van 3,3% in februari 1972 naar een hoogtepunt van 13,8% toen goud zijn piek bereikte. Het jaar daarop klom de rente zelfs boven de 19%.

Hoewel banken en beleggingsinstellingen momenteel het idee verwerpen dat zowel goud als rentetarieven gelijktijdig kunnen stijgen, blijkt sinds augustus 2020 dat de Fed Funds Effective Rate is gestegen van nul naar momenteel 5,33%, terwijl de goudprijs in dollars nauwelijks is veranderd. Dit wijst op een afwijking van de negatieve correlatie die doorgaans wordt aangenomen door deze instellingen.

Vanwege de relatieve kracht van de dollar is de goudprijs, wanneer uitgedrukt in andere valuta, momenteel hoger dan het niveau waarop het zich bevond tijdens de initiële piek op 6 augustus 2020.

Voor de Japanse yen is de goudprijs 35% hoger, 4% hoger in euro's en 1% hoger in ponden, terwijl het in dollars 6% lager is. Deze variaties worden deels toegeschreven aan de zwakte van de yen, beïnvloed door het negatieve depositorentebeleid van de Bank of Japan. Ondanks de algemene erkenning van een wereldwijde economische neergang, heerst er ook verwarring over de mogelijke gevolgen voor de consumentenprijzen.

De heersende opvatting is dat een recessie de vraag vermindert, wat resulteert in een overaanbod van goederen en bijgevolg lagere prijzen. Volgens deze gedachtegang wordt verwacht dat valuta's sterker worden ten opzichte van goud, aangezien consumenten met hun verbeterde koopkracht de voorkeur zouden geven aan traditionele valuta. Deze opvatting stamt uit de vroege jaren 1930, toen goederen effectief werden geprijsd in goud vanwege de vaste koppeling van de dollar aan $20,67 per ounce.

Het feit dat de dollar in 1934 met 40% werd gedevalueerd door president Roosevelt bevestigt dat de monetaire kracht in goud lag, niet in de dollarvaluta. En in de jaren 1970, toen de dollar en alle andere valuta's waren losgekoppeld van goud, gingen recessies gepaard met escalerende tarieven van consumentenprijsinflatie.

Om te begrijpen waarom de consumentenprijzen in de jaren 1930 daalden, moeten we verschillende kwesties overwegen. De daling was niet te wijten aan een verbetering van de koopkracht van valuta's, maar eerder aan het instorten van het vertrouwen in valuta's. Na de beurscrash van 1929 ontstonden er bankruns. Hoewel er geen goudstandaard was, waren bankbiljetten direct inwisselbaar voor goud. Beleggers gaven de voorkeur aan goud boven depositobewijzen van insolvente banken, wat leidde tot het dalende vertrouwen in valuta's.

Het leek op een soort wereldwijde bankrun. In het Verenigd Koninkrijk in het begin van 1931 daalden de prijzen zo snel dat er een dreiging ontstond dat buitenlands bezit overweldigd zou worden. Als reactie daarop devalueerde het Verenigd Koninkrijk het pond ten opzichte van de dollar, waardoor de kosten van invoer stegen. Dit leidde tot een daling van de importprijzen, wat resulteerde in een stijgende reële rente in goud. Deze situatie veroorzaakte wereldwijd een deflatoire paniek, omdat het de reële waarde van schulden vergrootte en de industrie lamlegde. Om herhaling te voorkomen, werd goud verboden voor particuliere bezitters en verplicht om naar de centrale bank te worden gebracht, waar het aan de valutareserves werd toegevoegd.

Dit leidde tot soortgelijke maatregelen door Franklin D. Roosevelt in de VS in 1933. Hij vaardigde een uitvoerend bevel uit waarin alle goudbezitters werden verplicht om hun goud in te leveren bij de Federal Reserve Bank tegen de toen geldende prijs van $20,67 per ounce. Het werd illegaal om in goud te investeren, en pas in 1974 kregen Amerikaanse burgers opnieuw het recht om goud te bezitten. In Europa gold een vergelijkbaar verbod, en de meeste overheden verboden particulier bezit van goud gedurende die tijd.

Een goudverbod is een mogelijkheid, maar het zou het publiek voor een voldongen feit stellen, wat waarschijnlijk een massale uittocht uit goud zou veroorzaken. Er zijn echter verschillende mechanismen beschikbaar voor regeringen om het bezit van goud te ontmoedigen zonder directe verboden. Een eenvoudige aanpak is het ondermijnen van het vertrouwen in goud, iets wat al jaren aan de gang is. Onlangs heeft een vooraanstaand lid van de ECB goud zelfs als een 'mythische' investering bestempeld, wat lijkt op een poging om de waarde ervan te bagatelliseren.

Vergelijkbaar hiermee suggereerde de Indiase minister van Financiën, ondanks dat India 's werelds grootste consument van goud is, dat goud een "barbaars relict" is toen de invoerbeperkingen werden versoepeld. Deze tegenstrijdigheid wijst op de bezorgdheid van de overheid over de ontwrichtende invloed van goud op fiat-valuta.

Een andere tactiek is het manipuleren van goud-ETF's, waarvan de meeste papieren vertegenwoordigingen van onderpand hebben in plaats van fysiek goud. De belangrijkste beheerders van deze fondsen werken samen met de officiële sector. Ze interveniëren op de markt om de goudprijs te beïnvloeden en de opwaartse beweging ervan te vertragen door de suggestie te wekken dat er geen alternatief is voor de dollar. Ondanks dat deze acties de groei van de goudprijs vertragen, tasten ze de onderliggende fundamenten ervan niet aan.

Dus, er vindt een verschuiving plaats van fiat-valuta's naar goud. De vraag die rijst, is in hoeverre regeringen bereid zijn deze verschuiving toe te staan of te hinderen. De meeste onafhankelijke analisten zijn van mening dat regeringen de verschuiving zullen tegenwerken, en in de VS zou dat simpelweg kunnen betekenen dat het bezitten van goud opnieuw illegaal wordt, zoals het in de jaren dertig was.

Tot dusverre oogt de technische positie van goud bijzonder krachtig. Zelfs bij het overwegen van het hoogtepunt van de goudprijs in dollars, is er een opwaartse trend van $256 in 2000 naar $1930 vandaag. De huidige correctie lijkt beperkt tot het niveau van de laatste consolidatie, en op zichzelf vormt het geen dreiging voor de bullmarkt. Wie interesse heeft, moet de technische conditie van de markt nauwlettend volgen om de waarschijnlijkheid van de goudprijs te beoordelen.